29/06 Mezmurlar 107-110
[tr] Mezmurlar 107-110
107:1 RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.
2 Böyle desin RABbin kurtardıkları,
Düşman pençesinden özgür kıldıkları,
3 Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneydenfş,
Bütün ülkelerden topladıkları.
4 Issız çöllerde dolaştılar,
Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.
5 Aç, susuz,
Sefil oldular.
6 O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
7 Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek,
Onlara doğru yolda öncülük etti.
8 Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.
9 Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir,
Aç canı iyiliklerle doyurur.
10 Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar,
Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.
11 Çünkü Tanrının buyruklarına karşı çıkmışlardı,
Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesinin öğüdünü.
12 Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti,
Çöktüler, yardım eden olmadı.
13 O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden;
14 Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan,
Kopardı zincirlerini.
15 Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
16 Çünkü tunç kapıları kırdı,
Demir kapı kollarını parçaladı O.
17 Cezalarını buldu aptallar,
Suçları, isyanları yüzünden.
18 İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden,
Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.
19 O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
20 Sözünü gönderip iyileştirdi onları,
Kurtardı ölüm çukurundan.
21 Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
22 Şükran kurbanları sunsunlar
Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar Onun yaptıklarını!
23 Gemilerle denize açılanlar,
Okyanuslarda iş yapanlar,
24 RABbin işlerini,
Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.
25 Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu,
Dalgalar şaha kalktı.
26 Göklere yükselip diplere indi gemiler,
Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,
27 Sarhoş gibi sallanıp sendelediler,
Ustalıkları işe yaramadı.
28 O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
29 Fırtınayı limanlığa çevirdi,
Yatıştı dalgalar;
30 Rahatlayınca sevindiler,
Diledikleri limana götürdü RAB onları.
31 Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
32 Yüceltsinler Onu halk topluluğunda,
Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.
33 Irmakları çöle çevirir,
Pınarları kurak toprağa,
34 Verimli toprağı çorak alana,
Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.
35 Çölü su birikintisine çevirir,
Kuru toprağı pınara.
36 Açları yerleştirir oraya;
Oturacak bir kent kursunlar,
37 Tarlalar ekip bağlar diksinler,
Bol ürün alsınlar diye.
38 RABbin kutsamasıyla,
Çoğaldılar alabildiğine,
Eksiltmedi hayvanlarını.
39 Sonra azaldılar, alçaldılar,
Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.
40 RAB rezalet saçtı soylular üzerine,
Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.
41 Ama yoksulu sefaletten kurtardı,
Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.
42 Doğru insanlar görüp sevinecek,
Kötülerse ağzını kapayacak.
43 Aklı olan bunları göz önünde tutsun,
RAB'bin sevgisini dikkate alsın.
108:1 Kararlıyım, ey Tanrı,
Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!
2 Uyan, ey lir, ey çenk,
Seheri ben uyandırayım!
3 Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB,
Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.
4 Çünkü sevgin göklere erişir,
Sadakatin gökyüzüne ulaşır.
5 Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı,
Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!
6 Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,
Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!
7 Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:
‹‹Şekemi sevinçle bölüştürecek,
Sukkot Vadisini ölçeceğim.
8 Gilat benimdir, Manaşşe de benim,
Efrayim miğferim,
Yahuda asam.
9 Moav yıkanma leğenim,
Edomun üzerine çarığımı fırlatacağım,
Filiste zaferle haykıracağım.›› fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.
10 Kim beni surlu kente götürecek?
Kim bana Edoma kadar yol gösterecek?
11 Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?
Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?
12 Yardım et bize düşmana karşı,
Çünkü boştur insan yardımı.
13 Tanrı'yla zafer kazanırız,
O çiğner düşmanlarımızı.
109:1 Ey övgüler sunduğum Tanrı,
Sessiz kalma!
2 Çünkü kötüler, yalancılar
Bana karşı ağzını açtı,
Karalıyorlar beni.
3 Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp
Yok yere bana savaş açtılar.
4 Sevgime karşılık bana düşman oldular,
Bense dua etmekteyim.
5 İyiliğime kötülük,
Sevgime nefretle karşılık verdiler.
6 Kötü bir adam koy düşmanın başına,
Sağında onu suçlayan biri dursun!
7 Yargılanınca suçlu çıksın,
Duası bile günah sayılsın!
8 Ömrü kısa olsun,
Görevini bir başkası üstlensin!
9 Çocukları öksüz,
Karısı dul kalsın!
10 Çocukları avare gezip dilensin,
Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
11 Bütün malları tefecinin ağına düşsün,
Emeğini yabancılar yağmalasın!
12 Kimse ona sevgi göstermesin,
Öksüzlerine acıyan olmasın!
13 Soyu kurusun,
Bir kuşak sonra adı silinsin!
14 Atalarının suçları RABbin önünde anılsın,
Annesinin günahı silinmesin!
15 Günahları hep RABbin önünde dursun,
RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
16 Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi,
Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula,
Yüreği kırık insana.
17 Sevdiği lanet başına gelsin!
Madem kutsamaktan hoşlanmıyor,
Uzak olsun ondan kutsamak!
18 Laneti bir giysi gibi giydi,
Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
19 Bir giysi gibi onu örtünsün,
Bir kuşak gibi hep onu sarsın! düşmanlarının konuşmasıdır.
20 Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere,
RAB böyle karşılık versin!
21 Ama sen, ey Egemen RAB,
Adın uğruna bana ilgi göster;
Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
22 Çünkü düşkün ve yoksulum,
Yüreğim yaralı içimde.
23 Batan güneş gibi geçip gidiyorum,
Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
24 Dizlerim titriyor oruç tutmaktan;
Bir deri bir kemiğe döndüm.
25 Düşmanlarıma yüzkarası oldum;
Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
26 Yardım et bana, ya RAB Tanrım;
Kurtar beni sevgin uğruna!
27 Bilsinler bu işte senin elin olduğunu,
Bunu senin yaptığını, ya RAB!
28 Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni,
Bana saldıranlar utanacak,
Ben kulunsa sevineceğim.
29 Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar,
Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
30 RABbe çok şükredeceğim,
Kalabalığın arasında Ona övgüler dizeceğim;
31 Çünkü O yoksulun sağında durur,
Onu yargılayanlardan kurtarmak için.
110:1 RAB efendime:
‹‹Ben düşmanlarını ayaklarının altına serinceye dekfü
Sağımda otur›› diyor. ‹‹Ayaklarına tabure yapıncaya dek››.
2 RAB Siyondan uzatacak kudret asanı,
Düşmanlarının ortasında egemenlik sür!
3 Savaşacağın gün
Gönüllü gidecek askerlerin.
Seherin bağrından doğan çiy gibi
Kutsal giysiler içinde
Sana gelecek gençlerin.
4 RAB ant içti, kararından dönmez:
‹‹Melkisedek düzeni uyarınca
Sonsuza dek kâhinsin sen!›› dedi.
5 Rab senin sağındadır,
Kralları ezecek öfkelendiği gün.
6 Ulusları yargılayacak, ortalığı cesetler dolduracak,
Dünyanın dört bucağında başları ezecek.
7 Yol kenarındaki dereden su içecek;
Bu yüzden başını dik tutacak.
